Արբեք։ Գիյոմ Ապոլիներ
Միշտ պետք է արբած լինել։ Դա է կարևորը, միակ խնդիրը դա է։
Չզգալու համար ժամանակի զարհուրելի բեռը, որ ճնշում է ձեր ուսերն ու կորացնում ձեզ դեպի գետին, դուք պետք է արբեք անդադար։
Բայց ինչո՞վ։ Գինով, պոեզիայով, առաքինությամբ, ինչով ուզում եք, միայն թե արբեք։
Եվ եթե երբևիցե, լինի դա պալատի աստիճանների վրա, կանաչ փոսում, թե ձեր սենյակի մռայլ մենության մեջ, դուք ուշքի գաք, զգաք, որ ձեր արբեցումն արդեն անցել է կամ անցնում է, հարցրեք քամուն, ալիքին, աստղին, թոչնին, ժամացույցին՝ այն ամենին, որ հոսում է, այն ամենին, որ երգում է, այն ամենին, որ խոսում է, հարցրեք թե ո՞ր ժամն է, և քամին, ալիքը, աստղը, թռչունը, ժամացույցը կպատասխանեն ձեզ՝ «արբելու ժամն է»…
Ժամանակի տանջահար ստրուկը չլինելու համար՝ արբե´ք, անդադար արբեք։
Գինիով, պոեզիայով, առաքինությամբ, ինչով կամենաք։
Ցանկացած ժամանակաշրջանում հարկավոր է ունենալ ապրելու, առաջ շարժվելու, ոգեշնչվելու գործոն և իմաստ: Ժամանակը շատ հաճախ խլում է քո կյանքից և դարձնում քեզ իր ստրուկը, երբեմն մենք չգիտենք, թե ինչու ենք ապրում, ուր ենք գնում: Ժամանակի հոսքի մեջ ինքներս մեզ կորցնում ենք, ապրում ենք աննպատակ ու անիմաստ, բայց միշտ պետք է գտնել այն բանը, որը արբեցնում է քեզ, որը ոգեշնչում ու ստիպում է քեզ առաջ գնալ: Ամեն օր կարելի է գտնել ոգեշնչում, նույնիսկ մի փոքր բանից: Մի բան, որը կգնահատես և որից կոգեշնչվես: Յուրաքանչյուր ժամանակաշրջանում, տարիքում կա արբեցողության խնդիր, կան փոքրիկ ոգեշնչումներ և ապրելու մեծ իմաստներ: Հարկավոր է արբել, ոգեշնչվել և առաջ գնալ, ամեն օր, ամեն առավոտ, ամեն գիշեր:
Շունն ու սրվակը։ Գիյոմ Ապոլիներ
Իմ սիրելի շուն, բարի շուն, իմ սիրելի շնիկ, մոտ եկ, հոտ քաշիր այս անուշահոտ ջրից, որը քաղաքիս ամենապատվական պարֆյումերից եմ գնել: Եվ շունը պոչը թափ տալով, որ, ըստ իս, այդ թշվառ արարածների ծիծաղի կամ ժպիտի նշանն է, մոտեցավ ու իր խոնավ դունչը հետաքրքրությամբ հպեց սրվակի բերանին, ապա հանկարծ ահով ետ-ետ քաշվեց ու սկսեց վրաս հաչել, ասես թե կշտամբելիս լիներ ինձ: Ա~հ, թշվառ շուն, եթե ես ձեզ մի կույտ աղբ առաջարկեի, դուք հաճույքով պիտի հոտոտեիք այն, անգամ գուցե խժռեիք այն: Այդպես է, իմ տխուր կյանքի անարժան ուղեկից, դուք նման եք հասարակության, որին չպետք է բնավ նուրբ անուշահոտություն առաջարկել (դա նրան նեղացնում է),այլ պետք է տալ լոկ խնամքով հավաքած աղտեղություններ:
Հասարակության համար ավելի կարևոր և գրավիչ են ցածրարժեք արժեքները, քան բարձր ու մեծ արժեքները: Այո կան մարդիկ, ովքեր գնահատում են բարձր արժեքները, բայց ընդհանրապես ձուլվելով հասարակության մեջ այդ արժեքները շատ հաճախ վերանում են և հասարակությունը այլևս չի նկատում և չի գնահատում դրանք: Կարծում եմ բոլորի համար է դա նկատելի և նույնիսկ ցավալի:
Շուշան Փաշինյան 